​

Doorheen zijn oeuvre onderzoekt Gideon Kiefer (°1970, Neerpelt) de poreuze fragiliteit van het geheugen. Daarnaast bevat zijn werk vaak een subtiele maatschappijkritiek, waarbij contemporaine ecologische, sociale of politieke kwesties niet geschuwd worden. Na naam te hebben gemaakt als begenadigd tekenaar, debuteerde Gideon Kiefer als schilder in 2019 in de tentoonstelling A throwback to ancient times, it is no coincidence (Geukens & De Vi),  een belangrijke stap in zijn carrière. Net zoals bij zijn tekeningen op oude boekenkaften, schuwt de kunstenaar ook hier de traditionele drager. Kiefer werkt volgens traditionele olieverftechnieken, niet op canvas, maar op hout. Expliciete perspectieflijnen in potlood, of toevoegingen in de vorm van collages met stickers, koord of metaal doorbreken daarbij de klassieke benadering van het schilderij.  

 

Zijn grootvaders kunstboeken, of liever de herinnering aan het snuisteren door deze boeken als kind, vormt de aanzet van Kiefers schilderijen. De kunstenaar selecteert details die hem intrigeren uit sleutelwerken van grootmeesters als Rubens, Caravaggio of Repin. Hij reïnterpreteert deze details en verleent ze een nieuwe betekenis en context – een proces dat herinnert aan de werking van ons geheugen. Handgeschreven tekst of kleine anekdotes in de kantlijn verraden een stukje van de persoonlijke inhoud die verborgen zit in ieder werk, net zoals ze de kunstenaars groeiende bezorgdheden rond de huidige klimaatcrisis bloot leggen.

 

Everywhere I see Relics vormt een visuele indruk van een persoonlijk en nostalgisch onderzoek. De kunstenaar beweegt zich doorheen herinneringen aan zijn geboortedorp waarbij de bossen van Neerpelt, het kattenkwaad dat uitgehaald werd met vrienden of de glazen snoepjestrommel van zijn oma al dan niet waarheidsgetrouw weergegeven worden.

 

Kiefers oeuvre toont een unieke microkosmos, gevuld met scènes die balanceren tussen traditioneel en hedendaags, persoonlijk en universeel,  realiteit tegenover verbeelding.

​

​